Stacja Polarna Uniwersytetu Mikołaja Kopernia w Toruniu, w ramach działalności badawczej i organizacyjnej prof. Ireneusza Soboty, dyrektora Centrum Badań Polarnych Wydziału Nauk o Ziemi i Gospodarki Przestrzennej, otrzymała finansowanie na działalność Stacji Polarnej na Spitsbergenie w ramach HORIZON-INFRA. Dzięki temu nasza baza znalazła się w sieci najwyższego poziomu stacji badawczych w ramach projektu POLARIN – Polar Research Infrastructure Network. Pozyskane środki dla Stacji Polarnej UMK wynoszą 105 301,25 EURO na lata 2024-2029. A łączna kwota dla wszystkich partnerów zrzeszonych w POLARIN to 14 588 114,00 EURO.

POLARIN (Polar Research Infrastructure Network) to międzynarodowa sieć polarnych infrastruktur badawczych i ich usług, dzięki której uczeni mają sprostać wyzwaniom naukowym w regionach polarnych. Obejmuje m.in.: arktyczne i antarktyczne stacje badawcze, statki badawcze i lodołamacze działające na obu biegunach, obserwatoria, infrastruktury danych oraz repozytoria rdzeni lodowych i osadowych. Konsorcjum zapewnia zintegrowany, ukierunkowany na wyzwania i połączony dostęp do tych infrastruktur w celu ułatwienia interdyscyplinarnych badań naukowych.

Główne cele POLARIN to:

1. Zapewnienie ponadnarodowego dostępu do szerokiego portfolio infrastruktur badawczych, w tym do Stacji Polarnej UMK.
2. Poprawa dostępu do baz danych poprzez poprawę dostępności danych i interoperacyjności między infrastrukturami danych.
3. Zapewnienie wirtualnego dostępu do danych i usług związanych z danymi.
4. Dostarczanie wyników badań i danych dla społeczności naukowej i decydentów.
5. Szkolenie młodego pokolenia badaczy polarnych w zakresie optymalnego wykorzystania infrastruktury badawczej.
6. Należycie reklamować usługi oferowane przez POLARIN i angażować użytkowników infrastruktury do dzielenia się wynikami swoich badań ze społeczeństwem.

W ten sposób POLARIN umożliwi i ułatwi naukę w celu zrozumienia i przewidywania kluczowych procesów zachodzących w regionach polarnych w kontekście zmian klimatu. Przyczyni się to do zrozumienia i przewidywania wpływu zmieniającego się klimatu na: lód morski i oceany polarne; zmiany poziomu morza, stabilność i topnienie lodowców; bilans węglowy i wieloletnią zmarzlinę; ekosystemy polarne i różnorodność biologiczną; dynamikę atmosfery oraz procesy (paleo)klimatyczne.

POLARIN zgromadził unikalny zestaw 64 polarnych infrastruktur naukowych, od małych stacji badawczych w Arktyce i Antarktyce po duże lodołamacze badawcze działające na obu biegunach. Koncentruje się na kluczowych regionach, które są szczególnie narażone na zmiany klimatu, takie jak: Grenlandia, Svalbard i atlantycki sektor Oceanu Arktycznego na półkuli północnej oraz Półwysep Antarktyczny i obszar Morza Weddella/Ziemi Kronning Maud na półkuli południowej. Uzupełniają je repozytoria rdzeni lodowych i osadowych, oferujące kilka tysięcy metrów rdzeni z obu biegunów oraz infrastruktury baz danych, które oferują wirtualny dostęp do danych, które były gromadzone przez prawie pół wieku w regionach polarnych. Tak szeroka gama infrastruktur badawczych nigdy wcześniej nie była dostępna.

Konsorcjum POLARIN zrzesza 50 partnerów reprezentujących większość europejskich państw członkowskich i krajów stowarzyszonych (Islandia, Wyspy Owcze, Norwegia i terytorium zamorskie UE – Grenlandia) które posiadają światowej klasy infrastrukturę w regionach polarnych i mają ugruntowane naukowe programy polarne.