Początki eksploracji naukowych Kaffiøyry sięgają 1938 roku, kiedy to z inicjatywy Prezesa Zarządu Koła Polarnego Towarzystwa Wypraw Badawczych profesora Antoniego Bolesława Dobrowolskiego zorganizowana została pierwsza glacjologiczna wyprawa na Ziemię Oskara II (Oscar II Land). Wyboru terenu badań dokonał docent Ludwik Sawicki. Badania prowadzone były głównie na przedpolach lodowców Kaffiøyry. Przez długie lata badania prowadzone były przez prof. Mieczysława Klimaszewskiego. W 1960 roku Mieczysław Klimaszewski opublikował pracę pt. Studia geomorfologiczne w zachodniej części Spitsbergenu między Kongsfjordem i Eidembuktą. Zawiera ona precyzyjny opis form, osadów oraz procesów glacjalnych i peryglacjalnych regionu Kaffiøyry. Był to pierwszy taki zapis z tego regionu.

W 1975 roku wyruszyła pierwsza Toruńska Wyprawa Polarna. Kierował nią profesor Jan Szupryczyński z Instytutu Geografii PAN. Wyprawa działa w dwóch grupach. Jedna w południowej części Kaffiøyry, druga w jej części północnej. Grupa północna, którą kierował prof. Czesław Pietrucień koncentrowała się na badaniach hydrologicznych i glacjologicznych. W 1975 roku z inicjatywy prof. Czesława Pietrucienia pod morenami lodowca Aavatsmarka powstał specjalnej konstrukcji domek, który stał się zaczątkiem stacji działającej do dzisiaj. W roku 1995 rozpoczyna się nowy cykl wypraw letnich do Stacji Polarnej UMK, a w roku 1996 roku rozpoczęto cykl wypraw wiosennych.

Budowa domku w 1975 roku, który stał się Stacją Polarną UMK na Spitsbergenie…

W 2007 roku, z inicjatywy profesora Ireneusza Soboty, kierownika Stacji, nasz Dom został rozbudowany o nową część mieszkalną. Dzięki temu trudnemu logistycznie przedsięwzięciu Stacji jest w stanie pomieścić nawet 15 osób w jednym czasie. Stacja powiększyła się również o nowy, już w pełni wyposażony, warsztat, pokój kierownika, a także wzmacniane drzwi wejściowe, będące pierwszą falą obrony przed niedźwiedziami.

Rozbudowa Stacji UMK w 2007 roku